Gülmisal GÜRSOY

“Yaşamak; usta çırak ilişkisi üzerine kurulu bir sanattır.”

İnsan olmak, kendini tanımak, kendini tanıdıkça Rabbini bilmek, halka hizmet ederken Hakk’ka hizmet etmek, bilgileri, fikirleri istifleyerek hamallığını yapmak yerine, onları akıl süzgecinden geçirdikten sonra halde, tavırda doğru şekilde sergilemek… Onlar da ne demekti? İman desen Vefa’dan ne kadar da uzaklarda bir yerlerdeydi. Vefa’nın daha “Allah” derken bile dudakları yanıyor muydu? Nerede kaldı ki bu tarz meselelere kafa yoracaktı.