Evvel zaman içinde bir adam çölde yolunu kaybetmiş.Nereye gittiğini bilmeden kızgın güneşaltında saatlerce yürüyen bîçâre, nihayetolduğu yere yığılıp kalmış. Öyle ki yorgunluktan dizlerititriyor, susuzluktan ciğeri kavruluyormuş.Olacak bu ya, hasretle aradığı beş on adım ötesindeymiş!Birden gözleri parlamış, sevinçten neredeysekalbi duracakmış. “Aman Yârabbi su, su!..” diye haykırarakyerinden fırlamış ve bir solukta su kuyusununbaşına gelmiş. Artık gözleri sudan başka bir şey görmüyormuş.Düşercesine kuyuya inmiş, kana kana suiçmiş, yüzünü yıkayıp başını ıslatmış. Bir süre sonrakendine gelmiş ve kaygan duvarlara güçlükle tırmanıpkuyudan çıkmış. Çıkar çıkmaz da biraz ötesinde dahaönce farkedemediği köpeği görmüş.